W ciągu XV i XVI wieku Rudna należała do kolejnych sukcesorów włości rzeszowskiej, noszących różne herby i przydomki. W końcu XVI stulecia wieś znalazła się w posiadaniu Krzysztofa Głowy. W XVII i początku XVIII wieku dzieliła losy innych podrzeszowskich wsi, należąc do rozległych dóbr, najpierw Mikołaja Spytka Ligęzy, po nim, Lubomirskich. W 1726 r., drogą rodzinnych podziałów, znalazła się w kluczu głogowskim Jana Kazimierza Lubomirskiego. W drugiej połowie XVIII wieku Rudna przypadła w udziale Marii z Lubomirskich Radziwiłłowej. Na początku XIX wieku wieś należała do hrabiego Filipa von Sveerts-Sporka, dowódcy szwadronu stacjonującego podówczas w Głogowie Małopolskim i jego sukcesorów. W latach dwudziestych XIX wieku właścicielami Rudnej Wielkiej byli już Dąmbscy z Lubrańca. W połowie XIX stulecia wybudowali oni nowy dwór, zachowany do dnia dzisiejszego. Posiadłości Dąmbskich w latach 1944 – 1945 został skonfiskowany przez komunistyczne władze i rozparcelowany.